Δημοτικό Σχολείο Νεοχωρίου Ευβοίας: Νοεμβρίου 2015

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

"ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ" Αύριο στο Δύστο

Οι Εκπαιδευτικοί και ο Σύλλογος Γονέων του σχολείου μας

σας προσκαλούν σε Ημερίδα

την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2015

και στις 6.00 μ.μ.

με θέμα:

"ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΓΟΝΕΙΣ, ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ"

Εισηγητές:

Παπαχρηστοπούλου Ευγενία, Ψυχολόγος

και Θωμοπούλου Κωνσταντίνα, Νοσηλεύτρια

από το Ναυτικό Νοσοκομείο Πειραιά.

"Όταν μιλάμε σαν γονείς για την ευτυχία των παιδιών μας

συχνά την εννοούμε σαν κάτι αυτονόητο και δεδομένο.

Τα παιδιά είναι ο σκοπός ύπαρξής μας και η ευτυχία τους αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.

Η ευτυχία όμως, όπως καθορίζεται από τα βιώματά μας, τις αρχές μας, την οπτική μας.

Η ευτυχία μέσα από τα μάτια των παιδιών μας συχνά περνά απαρατήρητη

γιατί ταυτίζεται με τη δική μας.

Πώς μπορούμε να δούμε αν το παιδί μας είναι πραγματικά ευτυχισμένο;

Αν οι επιδιώξεις του συμβαδίζουν με τις δικές μας, και τι μπορούμε να κάνουμε αν διαφοροποιούνται;

Αυτές και άλλες ερωτήσεις θα μπορέσουμε να συζητήσουμε ανοιχτά την

Παρασκευή 20 Νοεμβρίου, στις 6 μ.μ.

στο Δημοτικό Σχολείο Δύστου".

Παπαχρηστοπούλου Ευγενία

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

Μια ιστορία από την Κατοχή

Στα χρόνια της Κατοχής ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Οι άνθρωποι δεν είχαν να φάνε και τα λίγα προϊόντα που είχανε τους τα έπαιρναν οι Γερμανοί, όπως σιτάρι, αλεύρι, λάδι, κρασί και άλλα. Τα σχολεία είχαν κλείσει και τα παιδιά δε μάθαιναν γράμματα.

Η γιαγιά μου έλεγε ότι μπήκαν στο σπίτι οι Γερμανοί, χτύπησαν δυνατά την πόρτα, τους άνοιξε η γιαγιά μου και ζήτησαν να τους δώσουν αλεύρι και κρασί. Όταν οι γονείς της γιαγιάς μου τους είπαν ότι δεν είχαν, αυτοί έψαξαν το σπίτι και την αποθήκη, άρπαξαν ό,τι βρήκαν και έφυγαν.

Μετά οι γονείς της γιαγιάς μου πήγαν σε κάποιο κοντινό χωράφι, άνοιξαν μεγάλους λάκκους, έβαλαν μέσα βαρέλια και μέσα στα βαρέλια έβαλαν το στάρι και το αλεύρι και τα έκρυψαν.

Γιώργος Γ., Γ' τάξη

Το σπουργίτι

Σήμερα στην τάξη μας, όταν κάναμε μάθημα, ξαφνικά πέταξε ένα σπουργίτι. Ήταν πανικόβλητο αλλά σε λίγα λεπτά ηρέμησε. Μετά πήγε στη σκηνή και έκατσε πάνω. Κάναμε ησυχία για να μην το τρομάξουμε. Αργότερα, πέταξε ενδιάμεσα στην κουρτίνα και το τζάμι. Φοβόταν και τότε ανοίξαμε το τζάμι για να φύγει αλλά δεν έφυγε. Τότε πήγαμε να ανοίξουμε και το απέναντι τζάμι και πέταξε και έφυγε.

Ανδρέας Π.,Δ' τάξη

Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015

Η προσευχή είναι επικοινωνία με το Θεό

Με τους ανθρώπους που μας αγαπούν και τους αγαπούμε θέλουμε να συναντιόμαστε και να συζητάμε. Να μιλάμε για τις χαρές και τις λύπες μας, τα προβλήματά μας, τα σχέδιά μας για το μέλλον. Αυτό το λέμε επικοινωνία. Με αυτούς που βρίσκονται μακριά μας επικοινωνούμε με τηλεφωνήματα και γράμματα.
Μπορούμε όμως να επικοινωνήσουμε και να συναντηθούμε με το Θεό, που δεν τον βλέπουμε; Μπορούμε με την προσευχή. Με την προσευχή μιλάμε στο Θεό. Τον ευχαριστούμε για όσα μας χαρίζει, τον παρακαλούμε να μας βοηθήσει στις δυσκολίες μας, αλλά και να βρίσκεται πάντοτε κοντά μας. Όμως και όλα όσα ακούμε και βλέπουμε στην εκκλησία, είναι μια μεγάλη προσευχή στο Θεό. Μια προσευχή παράκλησης και ευχαριστίας για όλα όσα μας προσφέρει. Όταν πάλι κάνουμε το σταυρό μας, παίρνουμε δύναμη και νικάμε τους φόβους μας, γιατί γνωρίζουμε ότι ο Θεός νοιάζεται για μας και μας βοηθάει.

Στα πλαίσια του μαθήματος των Θρησκευτικών της Γ' Δημοτικού τα παιδιά της Γ' και Δ΄τάξης, χωρισμένα στις ομάδες τους και χρησιμοποιώντας τις λέξεις φιλία, αγάπη, ζήλια, εγωισμός, μοναξιά, ειρήνη και υγεία, έφτιαξαν προσευχές.

Οι ήρωες της Τρίτης έφτιαξαν την παρακάτω προσευχή:

"Σε παρακαλούμε, Θεέ μου, να έχουμε αγάπη, υγεία, ειρήνη πάντοτε και παντού.

Σ' ευχαριστούμε που έχουμε στο σχολείο μας φιλία και όχι εγωισμό.

Μα πάντοτε ξέρουμε ότι μας αγαπάς και δε μας στέλνεις μοναξιά και ζήλια."

Η SUPER ΤΕΤΑΡΤΗ έφτιαξε την παρακάτω προσευχή:

"Σ' ευχαριστώ που έχουμε υγεία και ειρήνη!

Σ' ευχαριστώ που δεν έχουμε μοναξιά!

Σ' ευχαριστώ που με τους φίλους μας έχουμε φιλία και αγάπη

και ευχόμαστε να μην υπάρχει ζήλια και εγωισμός!"

Αγ.Παΐσιος : «Προσέχετε τα μικρά παιδιά τι αθωότητα έχουν στη σκέψη. Με τις προσευχές των μικρών παιδιών μπορούμε να κάνουμε θαύματα, γιατί ο Κύριος ακούει τις αθώες τους προσευχές».